Ściółkowanie gleby jest prostym zabiegiem agrotechnicznym, polegającym na pokryciu jej powierzchni warstwą różnych materiałów, głównie organicznych. Praktyczne znaczenie ma ściółkowanie w uprawie truskawek, poziomek, drzew i krzewów owocowych, niektórych warzyw i wielu gatunków ozdobnych – róż, roślin cebulkowych i innych bylin. W tym celu używany jest obornik, torf, kompost, słoma, liście, kora drzew iglastych, folia polietylenowa.
W zależności od od rodzaju ściółki, w większym lub mniejszym stopniu ogranicza ona rozwój chwastów. Chroni glebę przed gwałtownymi zmianami temperatury pomiędzy dniem a nocą co jest bardzo ważne przy uprawie roślin ciepłolubnych (np. ogórki, pomidory, papryka).
Ściółka przede wszystkim poprawia gospodarkę wodną gleby, wpływając na różne jej cechy. Gleba pokryta warstwą ściółki jest chroniona przed nadmiernym parowaniem, jej wilgotność jest zawsze wyższa niż wilgotność tej samej gleby nie ściółkowanej.
Ściółka ułatwia stopniowe wsiąkanie wody, przez co zmniejsza się spływ powierzchniowy. Gleba pokryta ściółką obsycha wolniej i pod przykryciem dłużej utrzymuje zapasy wody, która zatrzymuje się pod ściółką w górnych warstwach gleby.
Poprawę stosunków wodnych w glebie uzyskuje się poprzez rozłożenie ściółki na wilgotną glebę, a wiec późną jesienią lub wczesną wiosną. Jeśli gleba jest bardzo przesuszona, wówczas wskazane jest obfite jej podlanie.
Ściółkowanie zapobiega niszczeniu struktury gleby, powodowanemu działaniem silnych deszczy i bezpośrednią operacją słońca oraz zabezpiecza glebę przed erozją. W niektórych krajach uprawa winogron i drzew owocowych na stromych zboczach jest możliwa tylko pod warunkiem pokrycia gleby dużą ilością ściółki ze słomy.
Pod ściółką gleba przemarza znacznie płycej, co często decyduje o przetrwaniu wielu bylin podczas mroźnej zimy i wcześniejszym ich kwitnieniu na wiosnę. Także drzewa owocowe lepiej znoszą silne mrozy, jeśli gleba pod nimi zostanie przykryta ściółką.
Ściółkowanie materiałami organicznymi polepsza warunki działalności drobnoustrojów glebowych, a tym samym pośrednio wpływa na lepsze odżywianie się roślin. Obserwuje się także wzrost zasobności gleby w przyswajalne składniki pokarmowe, co w dużym stopniu zależy od materiału użytego do ściółkowania i szybkości jego rozkładu. Materiały zawierające znaczne ilości azotu rozkładają się szybciej niż ubogie w ten składnik. Pod ściółką wzrasta zawartość potasu i wapnia, proces zakwaszania się gleby postępuje wolniej. Wyjątek stanowią gleby pokryte ściółką z trocin drzew iglastych, która powoduje wzrost kwasowości. Ten rodzaj ściółki będzie więc przydatny, a nawet konieczny, w uprawie borówki wysokiej lub rododendronów. Pod inne krzewy i drzewa owocowe trociny można również stosować, ale dopiero po przekompostowaniu.
Bardzo korzystne jest ściółkowanie czarną folią polietylenową truskawek, poziomek i niektórych warzyw. Chroni ona glebę przed utratą wody oraz przyczynia się do szybszego jej ogrzania. Zaletą folii jest utrzymanie roślin w lepszej kondycji oraz przyśpieszenie dojrzewania owoców, które zbiera się zdrowe i niepobrudzone od gleby.